Co to jest oryginalizm? Definicja i przykłady

Oryginalizm to koncepcja sądownicza twierdząca, że wszystkie stwierdzenia w Konstytucji Stanów Zjednoczonych powinny być interpretowane ściśle według tego, jak byłaby ona rozumiana lub miała być rozumiana w czasie, gdy została przyjęta w 1787 roku.

Kluczowe wnioski: Oryginalizm

• Oryginalizm jest koncepcją wymagającą, aby wszystkie decyzje sądowe opierały się na znaczeniu Konstytucji USA w czasie, gdy została ona przyjęta.
• Oryginaliści twierdzą, że Konstytucja powinna być interpretowana ściśle według tego, jak rozumieliby ją jej twórcy.
• Oryginalizm stoi w opozycji do teorii "żywego konstytucjonalizmu" - przekonania, że znaczenie Konstytucji musi się zmieniać z upływem czasu.
• Sędziowie Sądu Najwyższego Hugo Black i Antonin Scalia byli szczególnie znani ze swojego oryginalistycznego podejścia do interpretacji konstytucji.
• Dziś oryginalizm jest zazwyczaj kojarzony z konserwatywnymi poglądami politycznymi.

Definicja i historia oryginalizmu

Oryginaliści - zwolennicy oryginalizmu - uważają, że Konstytucja w całości ma stałe znaczenie ustalone w momencie jej uchwalenia i nie może być zmieniona bez poprawki konstytucyjnej. Oryginaliści uważają ponadto, że jeśli znaczenie któregoś z postanowień Konstytucji zostanie uznane za niejednoznaczne, należy je interpretować i stosować w oparciu o przekazy historyczne oraz o to, jak ci, którzy napisali Konstytucję, interpretowaliby ją w tamtym czasie.

Oryginalizm jest zwykle przeciwstawiany "żywemu konstytucjonalizmowi" - przekonaniu, że znaczenie Konstytucji musi się zmieniać w czasie, w miarę jak zmieniają się postawy społeczne, nawet bez przyjęcia formalnej poprawki do konstytucji. Żyjący konstytucjonaliści uważają na przykład, że segregacja rasowa była zgodna z konstytucją w latach 1877-1954, ponieważ opinia publiczna zdawała się ją popierać lub przynajmniej nie sprzeciwiać się jej, i że stała się ona niekonstytucyjna dopiero w wyniku decyzji Sądu Najwyższego z 1954 r. w sprawie Brown przeciwko Radzie Edukacji. Z kolei oryginaliści uważają, że segregacja rasowa była zakazana od momentu przyjęcia Czternastej Poprawki w 1868 roku.

Choć z czasem teoria ta ewoluowała, współcześni oryginaliści zgadzają się co do dwóch tez. Po pierwsze, prawie wszyscy oryginaliści zgadzają się, że znaczenie każdego przepisu konstytucyjnego było ustalone w czasie, gdy przepis ten został przyjęty. Po drugie, oryginaliści zgadzają się, że praktyka sądowa powinna być ograniczona przez pierwotne znaczenie Konstytucji.

Współczesny oryginalizm pojawił się w latach 70. i 80. jako odpowiedź na to, co konserwatywni juryści postrzegali jako aktywistyczne, liberalne orzeczenia Sądu Najwyższego pod przewodnictwem Prezesa Sądu Najwyższego Earla Warrena. Konserwatyści skarżyli się, że kierując się teorią "żywej konstytucji", sędziowie zastępują własne postępowe preferencje tym, na co zezwala konstytucja. W ten sposób, rozumowali, sędziowie raczej przepisywali Konstytucję niż jej przestrzegali i skutecznie "stanowili prawo z ławy". Jedynym sposobem, by temu zapobiec, było nakazanie, by znaczenie operacyjne Konstytucji było jej oryginalnym znaczeniem. Dlatego też ci, którzy popierali tę teorię konstytucyjną, zaczęli nazywać się oryginalistami.

Sędzia pomocniczy Sądu Najwyższego Hugo Black był szczególnie znany ze swojego oryginalistycznego podejścia do interpretacji konstytucji. Jego przekonanie, że tekst Konstytucji jest ostateczny w każdej kwestii wymagającej sądowej interpretacji, przyniosło Blackowi reputację "tekstualisty" i "ścisłego konstrukcjonisty". Na przykład w 1970 r. Black odmówił przyłączenia się do prób zniesienia kary śmierci podejmowanych przez innych sędziów Trybunału. Argumentował, że odniesienia do odebrania "życia" i do "kapitałowych" przestępstw w Piątej i Czternastej Poprawce czynią aprobatę dla kary śmierci domyślną w Bill of Rights.

Sędzia Sądu Najwyższego, Huge L. Black. Bettmann / Getty Images

Black odrzucił również powszechnie panujące przekonanie, że Konstytucja zapewnia prawo do prywatności. W swoim sprzeciwie od decyzji Sądu w sprawie Griswold v. Connecticut z 1965 r., która potwierdziła prawo do małżeńskiej prywatności, unieważniając wyrok skazujący za stosowanie środków antykoncepcyjnych, Black napisał: "To umniejsza znaczenie Czwartej Poprawki, gdy mówi się o niej tak, jakby nie chroniła niczego poza 'prywatnością' ... 'prywatność' jest szerokim, abstrakcyjnym i niejednoznacznym pojęciem ... Konstytucyjne prawo do prywatności nie znajduje się w Konstytucji."

Sędzia Black skrytykował sądowe poleganie na tym, co nazwał "tajemniczą i niepewną" koncepcją prawa naturalnego. Jego zdaniem, teoria ta była arbitralna i dawała sędziom pretekst do narzucania narodowi swoich osobistych opinii politycznych i społecznych. W tym kontekście Black gorąco wierzył w sędziowską powściągliwość - koncepcję, zgodnie z którą sędziowie nie wtłaczają swoich preferencji do postępowań prawnych i orzeczeń - często ganiąc swoich bardziej liberalnych kolegów za to, co postrzegał jako sądownie tworzone prawo.

Prawdopodobnie żaden sędzia Sądu Najwyższego nie został lepiej zapamiętany za swoje wysiłki w promowaniu teorii konstytucyjnego oryginalizmu i tekstualizmu niż sędzia Antonin Scalia. Zanim Scalia został powołany do Sądu w 1986 r., środowisko prawnicze w dużej mierze ignorowało obie te teorie. Podczas obrad często udawało mu się przekonać swoich kolegów, że dosłowne traktowanie tekstu Konstytucji najlepiej respektuje proces demokratyczny.

Wielu konstytucjonalistów uważa Scalię za najbardziej przekonujący w Trybunale głos "ścisłych konstrukcjonistów", sędziów, którzy uważają, że ich zaprzysiężonym obowiązkiem jest interpretowanie prawa, a nie jego tworzenie. W niektórych ze swoich najbardziej wpływowych opinii wystąpił przeciwko teorii "żywej konstytucji" jako środka pozwalającego niewybieralnym członkom władzy sądowniczej na omijanie procesów demokratycznych przy uchwalaniu nowych praw, pozostawiając władzę ustawodawczą i wykonawczą odpowiedzialną przed narodem.

Szczególnie w swoich zdaniach odrębnych Scalia zdawał się ostrzegać Amerykanów przed niebezpieczeństwami związanymi z nieliteralną i ciągle zmieniającą się interpretacją Konstytucji. Na przykład, w swoim zdaniu odrębnym do większościowej decyzji Sądu w sprawie Morrison v. Olson z 1988 r., Scalia napisał:

"Kiedy już odejdziemy od tekstu Konstytucji, to gdzie jeszcze się zatrzymamy? Najbardziej zdumiewającą cechą opinii Sądu jest to, że nawet nie stara się udzielić odpowiedzi. Najwyraźniej obowiązującym standardem ma być to, co można nazwać nieskrępowaną mądrością większości tego Sądu, objawianą posłusznemu ludowi na podstawie poszczególnych przypadków. To nie tylko nie jest rząd praw, który ustanowiła Konstytucja; to w ogóle nie jest rząd praw".

W sprawie Roper v. Simmons z 2005 roku, Sąd orzekł 5-4, że egzekucje nieletnich naruszają zakaz "okrutnego i niezwykłego karania" znajdujący się w Ósmej Poprawce. W swoim zdaniu odrębnym Scalia wyklął sędziów większościowych za to, że nie oparli swojej decyzji na pierwotnym znaczeniu Ósmej Poprawki, ale na "ewoluujących standardach przyzwoitości naszego narodowego społeczeństwa". Stwierdził: "Nie wierzę, że znaczenie naszej Ósmej Poprawki, tak samo jak znaczenie innych przepisów naszej Konstytucji, powinno być określane przez subiektywne poglądy pięciu członków tego Sądu."

Oryginalizm dzisiaj

Oryginalizm jest obecnie dobrze ugruntowany, a większość sędziów w dzisiejszym Sądzie Najwyższym wyraża przynajmniej częściową zgodę z jego podstawowymi teoriami. Nawet sędzia Elena Kagan, uważana za jednego z bardziej liberalnych sędziów Sądu, zeznała na przesłuchaniu potwierdzającym w Senacie, że obecnie "wszyscy jesteśmy oryginalistami".

Ostatnio teoria oryginalizmu była szeroko eksponowana w senackich przesłuchaniach potwierdzających sędziów Sądu Najwyższego Neila Gorsucha w 2017 r., Bretta Kavanaugha w 2018 r. i Amy Coney Barrett w 2020 r. Wszyscy trzej wyrazili w różnym stopniu poparcie dla oryginalistycznej interpretacji Konstytucji. Generalnie uważani za politycznie konserwatywnych, wszyscy trzej nominaci odpierali od postępowych senatorów pytania dotyczące teorii oryginalizmu: Czy oryginaliści nie ignorują poprawek konstytucyjnych przyjętych od 1789 roku? Czy oryginaliści nadal interpretują Konstytucję w taki sposób, w jaki odnosiła się ona do obywateli-rolników przewożących muszkiety w powozach konnych? Jak można uzasadnić oryginalizm dzisiaj, skoro Założyciele nie byli oryginałami?

Na poparcie tezy, że Założyciele nie byli oryginalistami, nagrodzony Pulitzerem historyk Joseph Ellis twierdzi, że Założyciele postrzegali Konstytucję jako "ramę", która miała się zmieniać w czasie, a nie jako wieczną prawdę. Na poparcie swojej tezy Ellis przytacza spostrzeżenie Thomasa Jeffersona: "Równie dobrze moglibyśmy wymagać od człowieka, by nosił wciąż płaszcz, który pasował na niego, gdy był chłopcem, jak od cywilizowanych społeczeństw, by pozostawały wiecznie pod reżimem swoich barbarzyńskich przodków".

Pomimo obecnego znaczenia oryginalizmu, współczesne realia polityczne i społeczne w dużej mierze uniemożliwiły tej koncepcji dostarczenie konserwatywnych interpretacji sądowych, o których marzyli jej najwięksi zwolennicy, tacy jak sędziowie Black i Scalia. Zamiast tego, prawnicy dochodzą do wniosku, że w swojej dzisiejszej praktyce, oryginalizm nie tyle eliminuje, co w pewnym stopniu wymaga, aby przepisy Konstytucji były interpretowane w sposób zapewniający postępowe lub liberalne rezultaty. Na przykład w sprawie Texas v. Johnson z 1989 r. sam sędzia Scalia został zmuszony do głosowania wbrew swoim osobistym preferencjom politycznym, gdy niechętnie przyłączył się do większości 5-4, która uznała, że palenie flagi jest formą wypowiedzi politycznej chronionej przez Pierwszą Poprawkę.

Towarzystwo Federalistyczne

Dziś jedna z głównych obron oryginalizmu pochodzi od Scalii, wraz z sędzią Williamem Rehnquistem, sędzią Robertem Borkiem i innymi głównymi członkami nowo powstałego wówczas Federalist Society. Według nich, największą siłą oryginalizmu jest jego rzekoma definitywność czy też "determinizm". Scalia regularnie krytykował różne teorie koncepcji "żywej konstytucji" jako beznadziejnie arbitralne, otwarte i nieprzewidywalne. Dla kontrastu, Scalia i jego sojusznicy argumentowali, że jednolite stosowanie pierwotnego znaczenia Konstytucji jest zasadniczo jasnym zadaniem sądownictwa

Federalist Society, założone w 1982 roku, jest organizacją konserwatystów i libertarian, która opowiada się za tekstualistyczną i oryginalistyczną interpretacją Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Jest to również jedna z najbardziej wpływowych organizacji prawniczych w Stanach Zjednoczonych. Jej członkowie głęboko wierzą, że prowincją i obowiązkiem władzy sądowniczej jest mówienie, jakie jest prawo, a nie jakie powinno być.

Sprawa Hellera

Być może żadna sprawa Sądu Najwyższego nie ilustruje lepiej zawiłych sposobów, w jakie oryginalizm może wpływać na dzisiejsze sądownictwo, niż sprawa z 2008 r. District of Columbia v. Heller, dotycząca kontroli broni, która zdaniem wielu prawników odwróciła ponad 70 lat precedensu prawnego. Ta przełomowa sprawa kwestionowała, czy prawo Dystryktu Kolumbii z 1975 roku ograniczające rejestrację, a tym samym posiadanie, broni ręcznej narusza Drugą Poprawkę. Przez lata Narodowe Stowarzyszenie Strzeleckie (National Rifle Association) upierało się, że poprawka ta ustanawia "prawo do noszenia broni" jako prawo indywidualne. Począwszy od 1980 r. Partia Republikańska zaczęła wprowadzać tę interpretację do swojego programu.

Jednakże, jak twierdzi nagrodzony Pulitzerem historyk Joseph Ellis, biograf kilku Założycieli, Druga Poprawka, w momencie jej napisania, odnosiła się jedynie do służby w milicji. Militia Act z 1792 roku wymagał od każdego sprawnego mężczyzny, obywatela amerykańskiego, zaopatrzenia się w broń palną, a konkretnie w "dobry muszkiet lub zamek ogniowy", aby ułatwić im udział w "dobrze uregulowanej milicji", jak opisano w poprawce. Tak więc, argumentuje Ellis, pierwotną intencją Drugiej Poprawki był obowiązek służby, a nie indywidualne prawo do posiadania broni. W sprawie United States v. Miller z 1939 r. Sąd Najwyższy, orzekając, że Kongres może regulować posiadanie strzelb z piłą, podobnie stwierdził, że Założyciele wprowadzili Drugą Poprawkę, aby zapewnić skuteczność wojska.

Jednak w sprawie D.C. przeciwko Hellerowi sędzia Scalia - samozwańczy oryginał - poprowadził konserwatywną większość 5-4, drobiazgowo opisując historię i tradycję Drugiej Poprawki w czasie Konwencji Konstytucyjnej, aby dojść do wniosku, że Druga Poprawka ustanowiła indywidualne prawo obywateli USA do posiadania broni palnej. W swojej opinii większościowej Scalia napisał, że Założyciele mogli przeformułować Drugą Poprawkę w taki sposób, że "Ponieważ dobrze wyregulowana milicja jest niezbędna dla bezpieczeństwa wolnego państwa, prawo ludu do posiadania i noszenia broni nie może być naruszone".

Chociaż Scalia później określił swoją opinię większościową w sprawie Hellera jako "moje arcydzieło", wielu prawników, w tym Joseph Ellis, twierdzi, że opinia ta reprezentowała rewizjonistyczne rozumowanie, a nie prawdziwy oryginalizm.

Implikacje polityczne

Choć oczekuje się, że system sądowniczy jest wolny od polityki, Amerykanie mają tendencję do postrzegania decyzji sądowych dotyczących interpretacji Konstytucji jako pod wpływem argumentów liberalnych lub konserwatywnych. Tę tendencję, wraz z wtłaczaniem polityki do sądownictwa, można przypisać temu, że prezydenci Stanów Zjednoczonych często mianują sędziów federalnych, co do których sądzą - lub spodziewają się, że będą odzwierciedlać w swoich decyzjach ich osobiste poglądy polityczne.

Obecnie oryginalizm w interpretacji konstytucji jest zazwyczaj kojarzony z konserwatywnymi poglądami politycznymi. Biorąc pod uwagę historię współczesnej teorii oryginału i polityki konstytucyjnej, jest to zrozumiałe. Choć argumenty oryginalistyczne mają długą historię, politycznie motywowany oryginalizm pojawił się jako odpowiedź na liberalne decyzje konstytucyjne sądów Warrena i Burgera. Wielu sędziów i prawników argumentowało, że konserwatywni sędziowie w Sądach Warrena i Burgera nie tylko błędnie interpretowali Konstytucję, ale także działali bezprawnie przy wydawaniu swoich orzeczeń.

Krytyka ta osiągnęła apogeum w okresie administracji Ronalda Reagana, powstania Towarzystwa Federalistycznego i ewolucji obecnego konserwatywnego ruchu prawniczego, którego fundamentem jest oryginalizm. W rezultacie wielu konserwatystów powtarza argumenty oryginalistów, co w naturalny sposób prowadzi do tego, że opinia publiczna kojarzy oryginalizm z konserwatystami zarówno w polityce wyborczej, jak i w procesie sądowniczym.

Prezydent Ronald Reagan rozmawia z nominatem na sędziego Sądu Najwyższego Antoninem Scalią w gabinecie owalnym, 1986 r. Smith Collection / Getty Images

Obecna dominacja oryginalizmu w polityce nie odzwierciedla "słuszności lub niesłuszności" leżącej u jego podstaw teorii sądownictwa, lecz zależy od jego zdolności do zjednoczenia pobudzonych obywateli, urzędników państwowych i sędziów w szeroko zakrojony konserwatywny ruch polityczny.

Postępowcy często twierdzą, że zamiast być środkiem do osiągnięcia dobrze uzasadnionych interpretacji konstytucji, oryginalizm jest zbyt często używany jako "wymówka" dla osiągnięcia politycznie konserwatywnych rezultatów w sądzie. Argumentują, że prawdziwym celem oryginalistów jest osiągnięcie zestawu doktryn konstytucyjnych, które przemawiają do konserwatywnych polityków i grup interesu publicznego.

W obronie celów oryginalistów Edwin Meese III, prokurator generalny Ronalda Reagana, twierdził, że zamiast dążyć do "konserwatywnej rewolucji sądowniczej" w prawie materialnym, prezydenci Reagan i George H.W. Bush, poprzez swoje nominacje do Sądu Najwyższego, starali się ustanowić "sądownictwo federalne, które rozumie swoją właściwą rolę w demokracji, szanuje autorytet władzy ustawodawczej i wykonawczej oraz ogranicza swoje wyroki zgodnie z rolą sądownictwa zapisaną w Konstytucji". W tym celu, twierdził Meese, Reagan i Bush odnieśli sukces.

Poparcie i krytyka

Obrońcy oryginalizmu argumentują, że ogranicza on sędziów do podążania za tekstem Konstytucji nawet wtedy, gdy nie zgadzają się z decyzjami, które tekst ten nakazuje. W wykładzie z 1988 r., wyjaśniając dlaczego jest oryginalistą, sędzia Scalia powiedział: "Głównym niebezpieczeństwem (nieskrępowanej) sądowej interpretacji Konstytucji jest to, że sędziowie pomylą swoje własne upodobania z prawem."

W teorii, oryginalizm zapobiega lub przynajmniej powstrzymuje sędziów przed popełnieniem tego błędu, ograniczając ich decyzje do odwiecznego znaczenia Konstytucji. W rzeczywistości jednak, nawet najbardziej zagorzali oryginaliści przyznają, że podążanie za tekstem Konstytucji jest o wiele bardziej skomplikowane niż się wydaje.

Po pierwsze, Konstytucja jest pełna niejednoznaczności. Na przykład, co dokładnie sprawia, że przeszukanie lub zajęcie jest "nieuzasadnione"? Co lub kto jest dzisiaj "milicją"? Jeśli rząd chce odebrać ci wolność, jak bardzo potrzebny jest "sprawiedliwy proces sądowy"? I, oczywiście, co to jest "ogólny dobrobyt Stanów Zjednoczonych?"

Wiele przepisów Konstytucji było niejasnych i niepewnych w momencie ich tworzenia. Jest to częściowo związane z faktem, że twórcy Konstytucji zdawali sobie sprawę, że nie mogą przewidzieć odległej przyszłości z jakąkolwiek pewnością. Sędziowie są ograniczeni do tego, czego mogą się dowiedzieć o konstytucyjnym znaczeniu poprzez wertowanie dokumentów historycznych lub czytanie XVIII-wiecznych słowników.

Samozwańcza oryginalistka, sędzia Amy Coney Barrett, zdaje się dostrzegać ten problem. "Dla oryginalisty", napisała w 2017 r., "znaczenie tekstu jest stałe tak długo, jak długo jest ono możliwe do odkrycia".

Prezydent USA Donald Trump (L) przedstawia sędzię 7. okręgu Sądu Okręgowego USA Amy Coney Barrett jako swoją nominację do Sądu Najwyższego. Chip Somodevilla / Getty Images

Wreszcie, oryginalizm boryka się z problemem precedensu prawnego. Co na przykład powinni zrobić sędziowie-orynaliści, jeśli są pewni, że długotrwała praktyka - być może taka, którą Sąd Najwyższy uznał za konstytucyjną we wcześniejszym orzeczeniu - narusza pierwotne znaczenie Konstytucji, tak jak oni ją rozumieją?

Po wojnie 1812 roku, na przykład, wśród Amerykanów toczyła się ożywiona debata na temat tego, czy konstytucyjne jest nakładanie przez rząd federalny podatków potrzebnych do finansowania "ulepszeń wewnętrznych", takich jak drogi i kanały. W 1817 roku prezydent James Madison zawetował ustawę finansującą takie budowy, ponieważ uważał ją za niekonstytucyjną.

Dziś opinia Madisona jest powszechnie odrzucana. Ale co by się stało, gdyby współczesny Sąd Najwyższy zdominowany przez oryginalistów uznał, że Madison miał rację? Czy cały system federalnych autostrad musiałby zostać rozkopany?

Więcej na: http://fabryka-jezyka.edu.pl