Pięć błędów popełnianych podczas pisania w języku włoskim

9 kwietnia 2018

Popularne błędy językowe włoski

Człowiek uczy się na błędach – to znane przysłowie doskonale oddaje istotę nauki języków obcych. Jest to także myśl przewodnia warsztatów pisania w językach obcych. Oto najczęściej popełniane błędy:

1. Niewłaściwie uzgodnione przymiotniki do rzeczowników

Uzgodnienie końcówki przymiotnika z rzeczownikiem na poziomie początkującym to częsty błąd, wynikający przede wszystkim z faktu, że uczeń nie wie, jakiego rodzaju jest dany rzeczownik lub zapomniał, że w formie podstawowej kończy się na „-e”, dlatego też końcówka po zmianie może nie być tożsama z końcówką rzeczownika.

Zaskoczeniem może być fakt, że niektóre przymiotniki nie posiadają odmiany, przykładem mogą być tutaj nazwy kolorów: nocciola, amaranto, blu, indaco, lilla, rosa, viola, które nie zmieniają swojej końcówki.

Niespodzianką okazuje się często fakt, że przymiotnik bello należy odmieniać tak, jak rodzajniki określone, np. przystojni mężczyźni to begli uomini.

2. Źle stosowane molto, tanto i poco

Wiele osób zapomina, że słówka molto, tanto i poco posiadają dwie funkcje (a tak naprawdę to trzy, choć te dwie są najczęściej mylone):

a) Funkcję przysłówka - odpowiadają na pytanie jak? molto/tanto – bardzo, poco – mało. W tym przypadku przedmiotowe słówka nie zmieniają swojej końcówki, nie można ich nawet do niczego uzgodnić. Mi piace molto, ho mangiato poco.

b) Funkcję przymiotnika (tzw. przymiotnika nieokreślonego) – odpowiadają na pytanie ile. W tym przypadku muszą być one uzgodnione do rzeczownika, który określają: molta gente, tanti problemi, poche cose, molto rumore.

3. Pominięcie rodzajników i ich złe używanie

W większości przypadków konieczny jest rodzajnik – to fakt, należy jednak pamiętać, że rodzajnik może być określony lub nieokreślony. Zanim jednak zrozumiemy istotę rodzajników, musimy przyzwyczaić się do ich istnienia.

Tłumacz języka włoskiego

4. Niewłaściwe umieszczenie okoliczników w zdaniu

Błędem jest przede wszystkim wrzucanie sempre (zawsze) i mai (nigdy) na początek zdania. O ile w języku polskim jest to poprawne, we włoskim już nie – tutaj funkcjonuje zasada, że okolicznik, który określa czasownik, musi być umieszczony za czasownikiem (non guardo mai la TV, leggo sempre a letto).

Jeśli okolicznik dotyczy dopełnienia, może być umieszczony między czasownikiem a dopełnieniem, albo na samym końcu (parlo molto bene italiano, parlo italiano molto bene).

Jeśli natomiast określa przymiotnik, należy umieścić go przed przymiotnikiem (sono anche stressata).

Stawianie okolicznika po czasowniku jest wymagane także w czasach złożonych, choć są też okoliczniki, które mogą być umieszczone pomiędzy czasownikiem posiłkowym a participio passato.

5. Stosowanie finalmente zamiast infine albo alla fine

Nagminne używanie słówka finalmente, zwłaszcza w opowiadaniach, to znaczący błąd, Co prawda słówka finalmente, infine i alla fine są synonimami, nie mniej jednak nie należy używać ich w taki sam sposób.

Finalmente – posiaad zabarwienie pozytywne, słowo to jest używane w sytuacji, gdy coś zostało zrealizowane, co ciekawsze, nie ma tutaj konieczności stosowania dopełnienia.

Alla fine – posiada zabarwienie neutralne - alla fine możemy użyć mówiąc o wypadku, jednakże, finalmente będzie w tym przypadku błędem. Alla fine wymaga ponadto stosowania dopełnienia dopełnieniem (może być w domyśle).

Infine – może być alternatywą alla fine w kończeniu opowieści, jest również Jest też synonimem insomma, in conclusione – możemy więc tak wprowadzić zdanie wprowadzające jakieś podsumowanie. Słowo to jest też często używane podczas wymieniania kilku rzeczy, w momencie dodawania ostatniej: ho comprato un paio di scarpe, una borsa, due camicie e infine una cintura.

image

Wojciech Kowal

Redakcja lingua-projekt.pl